هرگاه که بر آن بودم تا تصمیم به انتخاب برای مسیر پیشرویم بگیرم، همواره یک صدا همچون زمزمه ای از جنس امید مرا ندا میداد که در آینده ای نزدیک قانون سربازی تغییر میکند.
اکنون که به آن ندا می اندیشم یک جمله در ذهنم تکرار میشود: چقدر معصومانه!!!
در این بازه زمانی که با این محیط جدید آشنا شده ام؛ به خوبی دریافته ام که این سیستم بسیار ناکارآمد در طول سالیان طولانی متکی بر یک نیروی کار عملا رایگان بوده است و این مدل ناکارآمد بهره‌کشی از نیروهای کار رایگانی که تحت عنوان سرباز وظیفه در اختیار این سیستم قرار گرفته است، حاصل یک مدیریت ناکارآمد در طول سالیان متمادی بوده است که دیگر به نقطه ای غیر قابل بازگشت رسیده است.
این سیستم ناکارآمد وابسته به نیروی انسانی است که غالبا به هر سرباز فراتر از ماهی صدوپنجاه هزار تومان نمیدهد و در بدترین شرایط انسانی ممکن به آن اسکان میدهد.
میتوان متصور شد که تغییر قوانین سربازی مستلزم این است که این نیروی کار عملا مجانی با ارزش کاری که در بازار کار عرضه میشود، جایگزین شود که با توجه به هزینه هنگفتی که ایجاد میکند عملا دست نیافتنی است و اصلا چرا باید جایگزین شود تا وقتی که میتوانند به رایگان از این سرمایه انسانی استفاده کنند!!!
با وضعیت فعلی حاکمیت و اقتصاد که مصداق هر سال دریغ از پارسال است؛ تغییر قانون سربازی نه تنها در آینده ای نزدیک بلکه در آینده ای دور هم رویایی دست نیافتنی است. بروید در کوی و برزن داد بزنید که این امیدی واهی بیش نیست…